Door het oog van de naald

Ik ben nogal graag eens de leukste thuis. Als er een caberetier een geintje maakt over kleiner gaan wonen, wormen gaan gaan happen, aan de verkeerde kant van het gazon te gaan wonen. Meesten zijn in dit geval van Haagse Harry. Kan ik me tranen lachen..

Kort na mijn veertigste verjaardag, voelde ik me niet zo lekker. Jan en ik haden beiden een aardig griepje te pakken. In plaats van de samenwerking die tussen ons ontstaan was werd onze griep erger en erger.
Na een week dachten wij beiden het gaat wel weer. Zoveel liggen maffen, we konden weer eens een nachtje aan het werk blijven.
Afijn dat hele gedoe rodom de Goed Heiligman hebben wij met onze lummels een beetje gehad. Die avond rond etenstijd werd ik opeens niet lekker. Zat hier te hijgen alsof ik de marathon gedan had.

Voelde niet goed en ik vroeg me af of ik naar de dokter zou gaan.
Buurman aan de overkant was bereid even mee te rijden naar het behandelcentrum. Waar dan een behandelend arts zat. Ik stapte binnen, heb nog wat vragen weten te beantwoorden, toen ging het licht volledig uit.
Er werd meteen een ambulance gebeld. Toen we éénmaal schuddend in dat ding in de kou op weg waren naar ziekenhuis., kwam ik weer een beetje bij.
Maar ontzettend benauwd. Er moest iets mis zijn met mijn longen. Maar door die griep had ik helemaal al niet meer gerookt.

Met meer dan tien man werd ik daar opgevangen op het IC. Mijn kleding aan gort geknipt. Andere dingen wist Jan te redden. Eerst werd er gedacht aan een longembolie.
Ter plekke werd besloten mij in een soort van narcose te brengen met beademing en al. Ik raakte toen lichtelijk in paniek. Hoelang konden ze niet zeggen..
Braaf heb ik manlief welterusten gewensd.
Vaag weet ik dat ik lekgeprikt ben aan alle kanten.

En dan opeens is er een gat van acht dagen. Ik werd wakker gemaakt. In slaap ben ik onder de scanner gweeest. Daar zagen ze geen embolie was maar een dubbele longontsteking.

Daarvandaaan ben ik overgeplaatst naar Delft. Aldaar weten we nu dat het potver Mexicaanse griep is geweest!! Met een dubbele longontsteking…..
Na ruim twee weken geïsoleerd te zijn geweest van elk contact met de buitenwereld, soms meer dood dan levend, kan ik zeggen, ik ben door het oog van de naald gegaan….

Dit is er dus gebeurd….

Lieve Jan, ik hou van jou…omdat je de moed hebt op weten te brengen ondanks je eigen verdriet om mij, je bent blijven delen met Hyvesvrienden en familie. Ik zou in mijn eenzame uren als het andersom geweest was, mezelf tot hetzelfde hebben gedwongen…
Je bent nog meer voor me gaan betekenen!
Enne voor ieder ander, geniet van het leven en sta zo nu en dan eens stil…Het kan zomaar opeens toch afgelopen zijn..

© Rachel Naomi