Vlak voordat Maryline weer vertrok naar de bruiloft legde ze ons snel nog even uit waar de supermarkt was. Ze beloofde ons snel weer te zien. Maar de halve familie logeerde in haar huis en zou vast de halve dag bewusteloos liggen, na de feestelijkheden. We zouden nog van haar horen hoe of wat.
Intussen was ik zo verschrikkelijk moe, dat het me allemaal even niet meer kon schelen. We pakten haastig de auto uit. We moesten boodschappen doen om iets te eten en voor zondag voor het ontbijt. Met gepaste tegenzin kroop ik achter het stuur. Anout had geen zin om mee te gaan. Weer dat smalle rotweggetje op. Haarspeldbochtjes hier en daar. Ik raakte helemaal van de kaart van vermoeidheid. Ik voelde me een ontaarde moeder dat ik mijn kind daar bovenop die berg achterliet. Wat nou als ons iets gebeurde? Daar had ik nog niet bij stilgestaan.
‘Ik vind het eng’, brulde ik opeens. Bekaf van een paar slechte nachten, het hele eind rijden. De korte ontmoeting met Maryline. Het werd me allemaal even teveel.
Ik raapte mezelf al snel weer bij elkaar. Wat had het voor zin om zo te zeuren. We moesten eten hebben en ontbijt voor de volgende dag. Dat was alles.
We deden haastig boodschappen.
‘Morgen is de winkel ook nog open,’ zei Jan.’En dan zien we wel weer verder.’
Ik gunde me geen tijd om rond te kijken. Buiten kwam ik erachter dat we in het Casino waren geweest. Beetje rare naam voor een supermarkt.
‘Wat gaan we doen de Groot?’ zei Dikvoormekaar.
‘Euh. Geen idee.’
‘Aaah de Groot kom op nou, kijk even op je briefje.’
‘Uhm, linksaf op de rotonde, derde afslag,’ zei de Groot.
‘Je gaat verkeerd,’ zei Jan.
‘Nietwaar,’ zei ik verontwaardigd
‘Je nam de tweede,’ zei Jan rustig.
‘Ho, ho de Groot we rijden niet goed,’ riep nu ook Dikvoormekaar.
‘Uh…probeer te keren,’
Van vermoeidheid was ik in staat om de TomTom uit het raam te donderen. Gelukkig waren we niet erg verkeerd en bereikten we met wat boodschappen onze villa.
Voordat we weggingen had ik de airco in de slaapkamer al aangezet. Het was er heerlijk koel. Ik heb anderhalf uur heerlijk liggen slapen. Om gewekt te worden voor Unox tomatensoep uit blik met een paar hompen stokbrood. En een paar bereinteressante insecten, die Arnout gevonden had.
Jan pakte nog een deel van de spullen uit en maakte vast het opklapbed op in woonkamer voor Arnout, die zich al verheugde op stiekem de voorraad chips en snoep te nuttigen, als wij in bed lagen.
Die avond genoten we van de zonsondergang. Om de beurt namen we een heerlijke douche en gingen we rond kwart over tien, allemaal doodmoe, slapen.
Op zondagmorgen om negen uur zaten we fris en fruitig buiten. Er was ons beloofd dat we internet hadden, maar op geen van beide laptops was er verbinding. Tegen twaalven smste Jan naar Maryline om de code voor het internet te vragen en om te vragen tot hoelaat het Casino open was.
De supermarkt was alweer dicht en de code werkte niet. Maar ach wat kon ons het schelen. Die middag brachten wij door in ons eigen privézwembad. Intussen was het buiten bloedheet geworden.
Dat leverde mij een verbrande voorgevel op. Vrijwel nooit zijn de memmen in de zon geweest. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was ook echt blotetietenweer!
Wordt vervolgd.
©Rachel Naomi
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten