Menstruatie op zijn Frans

Alle vrouwen weten het, alle vrouwen hebben het. En er is natuurlijk veel over te zeggen en veel over te schrijven. Maar de mooie maandverbandreclame laat altijd vrolijke blije vrouwen zien. Stelletje bedriegers. Ik zeg het maar zo, ik ben nooit uit de luiers gekomen.
Als ik nog eens in de overgang kom, kan ik overstappen op Tena. Want ik voel altijd nattigheid als ik moet lachen, hoesten of niezen. Ik kom nooit meer uit de plakstrippen.
Maar eens per maand kan ik nergens om lachen. Voel ik me zo uitgewoond dat ik mijn huisgenoten ook wel een plakstrip voor de bek wil plakken. Om niet te hoeven horen hoe irritant ik zelf ben. Hoe gemeen ik uit de hoek kan komen. Ik niet nadenk voordat ik er iets uitflap. En vervolgens hen beschuldig van vervelend zijn. Misschien moet ik ze ook tegen mijn oren plakken, zodat iedereen kan zien dat ik mijn week weer heb.

Vakanties en uitstapjes zodanig te plannen, dat ik niet met een joekel van een tas op pad hoef. Ja en soms een rekenfoutje maak. Het was niet mijn sterkste vak.
Samen met onze oudste dochter enkele jaren geleden een georganiseerde reis naar Parijs. Goed voorbereid had ik maatregelen bij me, zoals Always op vakantie.
De dagen werden goed volgepland door een erg aardige reisleidster. We konden veel doen op een dag, met een chauffeur, die beter met de TT in Assen had mee kunnen doen, dan door Parijs te scheuren. Toen we net aankwamen kwam er bijna een Frans Renaultje door de zij ingang naar binnen.
Iedereen riep: ‘oh’ en ‘ah’ bij het zien van alle beroemde gebouwen.
Midden op de acht, negen of tienbaans rotonde voor de Arc de Trionph zette hij de bus dwars. Half Parijs ging op de rem. Wij mochten foto’s maken, door de met modder bespatte ramen.

Wandelingen door Parijs, tot we niet meer konden. Maar wat hadden we het naar ons zin, buiten de bus. Intussen had iedereen een extra (kots)zakje bij zich, voor het geval dat. Zakkenrollers werden voor ons gewaarschuwd, uit die bus, geen zakken te rollen.
We zaten in een piepklein hotelletje, middenin het centrum. Als ontbijt kregen wij stokbrood met jam. De koffie smaakte alsof hij een week lang bewaard gebleven was. Mijn oudste dochter bood spontaan aan even smeerkaas te gaan halen bij de supermarkt beneden. Onwetend nam zij de sleutel van onze kamer mee. Ze gaf hem beneden af aan de balie.
Ik stond heerlijk onder de douche toen er opeens een vreemde vent binnenstapte. Ik had de sleutel zelf moeten houden. Beneden werd gedacht dat onze kamer leeg was. De man geschrokken, ik geschrokken. Hij sprak geen woord Engels.

Die bewuste middag beklommen wij net de trappen van de Sacre Coeur. Met een paar mensen van het reisgezelschap. Ik wilde wel eens kijken naar echte silhouette knippers. Kramp in mijn onderbuik. Nee toch niet nu. De plakstrippen lagen nog in het hotel. Maar als ik het heb, heb ik het ook goed. Na het snel te hebben uitgelegd aan één van de dames. Op zoek naar een drogist of een apotheek. Me nog niet realiserend wat mij boven het hoofd hing.
Nog nooit ben ik zo hard, zo’n lange trap afgehold.
Ik vond al snel een apotheek. Maar…..
Het woord maandverband, plakstrip, menstruatie…acuut..in het Frans. Dat had ik op school niet geleerd. De reisleidster was trouwens ook niet op de afgesproken plek. Haar Frans was perfect. Ter plekke kreeg ik een nog grotere hekel aan de maandelijkse kwaal.
De man begon allerlei doosjes aan me te geven. Comdooms, nee NU niet. Aspirines..EIGENLIJK wel..ik kreeg prompt hoofdpijn. Iets tegen diarree…NEE…Iets om de stoelgang op gang te houden dan? NEE En opeens zag ik ze in het vak achter de man. Hij ging onverstoorbaar door..hoestdrank..NEE…Ik zou er meteen griep van krijgen. Zakdoekjes misschien? Vitaminepillen?
In gebarentaal had ik het ook niet gered vrees ik.
‘Always?’, zei ik vragend.
Gelukkig stond er niemand in de winkel om mijn arsenaal van klachten in zich op te nemen.
Goddank hij begreep me. Afrekenen en heel snel naar de eerste de beste wc!